چهل روز گذشت

چهل روز از مصیبت عظمای عاشورا می‌گذرد و خاندان آل‌طه بر سر مزار غریب فاطمه زهرا(س) حاضر شده‌‌اند و در این میان زینب کبری(س) حال و هوایی دیگر دارد و سراسیمه به دنبال حسین(ع) می‌گردد و چه زیبا شاعر زبان حال زینت امیرالمؤمنین(ع) را هنگام دیدار محبوبش ترسیم می‌کند:

چهل روز صبوری و صبوری

غم و ماتم و دوری و صبوری

و تا صبح سر کنج تنوری و صبوری

نه سلامی نه درودی

کبودی و کبودی

عجب آتش و خاکستر و دودی و کبودی

به آن شهر پر از کینه و ماتم

چه ورودی و کبودی

در آن بارش خون‌رنگ

سر نیزه تو بودی و کبودی

گذر از وسط کوچه‌ی سنگی یهودی و کبودی

و در طشت طلا گرم شهودی و چه ناگاه

چه دلتنگ غروبی، چه چوبی

عجب اوج و فرودی و کبودی

خدایا چه کند زینب کبری(س)!